Wednesday, June 22, 2011

Wednesday, June 22, 2011

11:19 PM. Ganito ang kadalasang gusto kong panahon. Mag-isa lang ako sa computer at umuulan. Kulang na lang hot chocolate para sumarap ang pakiramdam ko yun nga lang tinatamad na ko mag timpla kasi pagod na din ako. Sa Ayala ako nag-papraktikum (OJT) at sinisingit ko ito sa umaga upang mabuo ang aking tatlong daang oras na pag-tatrabaho na nagsisilbing "requirement". Kung mangagaling ng Antipolo, wala akong magagawa kung hindi sumakay sa napakamahal na fx. Nitong bakasyon naranasan kong mag-fx papasok at pauwi. Sa hindi ko malamang kadahilanan at ewan ko rin kung nararanasan ito ng iba, palaging sumasakit ang puwitan ko sa fx. Hindi ko alam kung bakit. Yung sakit na nakukuha kapag nangangalay. Hindi ko alam kung dahil ba nagsisikiskan kame lage o baka dahil pag-kakagawa ng upuan. Naranasan ko pa ng may katabing mataba mula Antipolo hanggang Ayala. 2 oras kong pinigilan ang sirkulasyon ng dugo ko at nagawa kong hindi huminga na may kasama pang pag-titiis sa kirot na nadarama ng aking puwet na mas masakit pa sa sakit na naidudulot ng pag-ibig. Kaya minsan mas gusto ko na lang sumakay sa jeep. Kahit mainit, mas komportable ako. Matapos ang ang aking half-day, kailangan ko pang pumunta sa Beda dahil may klase pa ko ng 3-4 at 3 subject sa 6-9. Oh diba? 8 am to 9 pm ako nagpapakamatay sa pagod. Partida wala pang Enervon at Cobra yan. Kaya siguro hindi ako "happy" at palagi akong talo. Kalalabas ko lang sa building at malakas at masarap na hangin ang sumalubong sakin. Napa-Wow na lang ako at amoy probinsya yung hangin, hindi ko alam kung bakit. Sa sobrang lakas ng hangin, siguradong mapapa "HAACHOO!" lahat ng tao kapag nagsabog ka ng pamintang durog. Siyempre sumakay ako sa LRT 1 kung saan lahat ng tao ay napakagalang at mababait. Sa LRT 1 kung saan lahat ng sasakay ay hindi muna pinapababa ang mga pasaherong bababa. Sa LRT 1 kung saan ang mga tao ay hindi marunong gumamit ng salitang "paraan"at "excuse me". Sa LRT 1 kung saan lahat ng klase ng putok ay maamoy mo. Oo! dito mo maeexperience ang lahat ng flavors ng putok at mas malupet kung may four seasons pa. Kaya nga dumadaan yung riles sa Philippine General Hospital kasi baka bigla na lang dumilim ang paningin mo sabay ng pag-kawala ng wallet mo kasi nga nahimatay ka. Pero kung kakayanin mo naman indahin ang amoy ng kakaibang fruit salad, makakarating ka naman sa paroroonan mo yun nga lang pagka baba mo, susuka ka muna bago ka magkaroon ng malay ulit. Ang saya talaga sa LRT 1! ang daming features! parang Samsung Galaxy.

Pag-uwi ko kanina galing Maynila, Napapangiti ako sa mga tinutogtog nung jeep. Nagsimula muna sa mga kantang nireremix ng mga pinoy rapper na hindi ko kilala at isang dahilan na din kung bakit namumuti na ang buhok ko. Pag-katapos ng mala-parusang rap, bumanat ng dalawang magkasunod na tugtugin ng Westlife. My love at Queen of my heart. Wow! hindi lang jologs si manong, baduy pa. Pero para sakin ok na ang baduy dahil naalala ko ang aking kabataan sa Westlife. WOW! kabataan!! tumatanda na atah ako dahil natututunan ko ng alalahanin ang pagkabata ko. Sumunod sa mga kantang yun, hulaan niyo. Sige isang malupet na hula lang. Siret na? Bigyan kita ng clue. Yung kumanta, Key siya sa keyboard. banda taas. Sa taas ng Keys ng "4","5", at "6". Sigurado naman ako na nahulaan mo na, Siyempre baduy ka din eh. Meteor Rain pa yung kanta. Naks!! naalala ko pa. Akala ko kasi puro Lady Gaga na lang pinapatugtog sa jeep ngayon. May mga jeep pa rin pa lang gumagamit ng radyo na may frequency nitong early 2000s.


Nasaan na ba ako?
Hindi pa ko gumagawa ng takdang aralin ko. Ang haba pa naman. Masyado akong naaliw sa jeep ni manong.   Mukhang na LSS pa ako sa Meteor Rain.

No comments:

Post a Comment